İslâm âlimlerinin çoğunluğuna göre, kadının sesi avret değildir. Onlar bu konuda “Ey peygamber hanımları! Kendinizi kötülüklerden korumanız şartıyla, siz herhangi bir kadın gibi değilsiniz. Bu sebeple sözü yumuşatarak söylemeyin, sonra kalbi çürük olan umuda kapılır, sizden beklendiği şekilde konuşun.”^[1] mealindeki âyeti delil gösterirler. Ayrıca sahabe kadınları erkek sahabenin bulunduğu ortamlarda Hz. Peygamber’e gelerek soru sorabiliyorlardı. Efendimiz de onlara bu konuda herhangi bir yasaklama getirmiyordu. Fakat âyette de ifade edildiği üzere erkekleri fitneye düşürecek tarzda edalı konuşması halinde kadının sesi ittifakla avret kabul edilmiştir. Yani harama düşürecek unsurlar söz konusu olması halinde kadın sesi haram olmaktadır.

İslâm dini neslin korunmasına son derece önem verdiğinden dolayı ailenin ve nesillerin devamını sağlayan kadına da aynı derecede değer vermektedir.

Bu hikmete binaen Allah kadınla erkeği birbirine cezbedici iki varlık olarak yaratmış ve meşru yollarla neslin devamını emretmiştir. Bundan dolayı her iki cinsin fitneye düşmemesi için kadının mahremi olmayan erkekler yanında kılık kıyafetini, bakışlarını, yürüyüşünü belli ölçülerle sınırlamıştır. Hatta dışarı çıktığında takı takmasını, makyaj yapmasını, koku sürmesini ve zaruret dışında erkeklerle bir arada olmasını yasaklamıştır. Nitekim Allah Teâlâ “(O kadınlara söyle!) yürürken, gizledikleri süsleri bilinsin diye ayaklarını yere vurmasınlar.”[2] buyurulmaktadır. Bununla ilgili pek çok rivayet hadis kaynaklarında serdedilmiştir.

Yine fıkhın sedd-i zerâi‘ kaidesinden hareketle kadının sesi fitneye sebebiyet vereceği gözetilerek erkeklere imam olması, hutbe ve ezan okuması, kamet getirmesi, namazda imamın yanılması durumunda erkeklerin tesbih (sübhanallah) demesine mukabil kadının ses çıkarmayıp sadece elini elinin üzerine vurması (tasfiq) ile yetinmesi, hacda sesli telbiye getirmesi yasaklanmıştır. Şunu unutmamak gerekir ki kadının ince sesi, fizikî özellikleri karşı cinsi cezbedici olarak yaratılmıştır. Sesi erkekleşmiş kadın sesi nasıl itici geliyorsa özenle çıkan kadın sesi de o derece cezbedicidir. Yine bu prensibe binaen kadının erkeklerin yanında Kur’ân okuması câiz görülmediği gibi bu okuyuşunda teganni yapması haram sayılmıştır. Nitekim İbn Nüceym (ö. 970/1563) el-Baḥrü’r-râʾiḳ’da kadının, kıraat esnasında nağme yapması durumunda erkeklerden Kur’ân öğrenmesinin menedilmesi gerektiğini bildirmektedir.^[3]

Yine İbnü’l-Hümâm, Ebü’l-Leys es-Semerkandî’nin en-Nevâzil adlı eserden şu ifadeleri nakletmektedir: “Kadının kıraatte name yaparak okuması haramdır. Bu sebeple kadının kadından Kur’ân öğrenmesi, gözleri görmeyen bir erkekten öğrenmesinden bana daha sevimli gelmektedir. Zira kadının nağmeli okuyuşu haramdır. Bu sebeple Hz. Peygamber (s.a) “(namazda imamı uyarmak için) tesbih erkeklere, el çırpmak kadına mubahtır.” buyurmuştur.”^[4]

Kısacası üniversite ortamında kız öğrencilerin erkeklerle sürekli aynı ortamı paylaşmaları samimiyete ve farklı münasebetlere, bakışma ve konuşma nihayetinde gereksiz hatta haram olan sohbetlere davetiye çıkaracağından câiz değildir. Bu durumda yapılması gereken husus bayanların bayan hocalara, erkeklerin de erkek hocalara Kur’ân okumalarıdır. Dolayısıyla okul programlarının bu hassasiyetle yapılması gerekir. Doğru olan da budur.

[1]  Ahzâb, 32: يَا نِسَٓاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَاَحَدٍ مِنَ النِّسَٓاءِ اِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذ۪ي ف۪ي قَلْبِه۪ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاًۚ

[2]  Nûr, 31; وَلَا يَضْرِبْنَ بِاَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْف۪ينَ مِنْ ز۪ينَتِهِنَّ

[3]  İbn Nüceym, el-Baḥrü’r-râʾiḳ, 3: 71; وَلَمَّا كَانَتْ الْقِرَاءَةُ مَظِنَّةَ حُصُولِ النَّغْمَةِ مَعَهَا مُنِعَتْ مِنْ تَعَلُّمِهَا مِنْ الرَّجُلِ

[4]  İbnü’l-Hümâm, Fethü’l-kadîr, 1: 260; صرح في النوازل بأن نغمة المرأة عورة وبنى عليه أن تعلمها القرآن من المرأة أحب إلي من الأعمى قال لأن نغمتها عورة ولهذا قال عليه الصلاة والسلام التسبيح للرجال والتصفيق للنساء فلا يحسن أن يسمعها الرجل انتهى