Bu mesele, “necasetin giderilmesi (izâletü’n-necâse)” konusu çerçevesinde değerlendirilir. Hanefî, Şâfiî ve Hanbelîlerin de aralarında bulunduğu fakihlerin çoğunluğuna göre kusmuk (mideye ulaştıktan sonra tekrar ağızdan çıkan şey) necis kabul edilir. Nitekim bir hadiste “Beş şey vardır ki onlar necasettendir; (bir yere bulaştığında) mutlaka yıkanır: Kan, idrar, dışkı, meni ve kusmuk.”[1] buyurulmuştur.

Gerek kusmuk gerekse idrar, necaset-i ğalîza hükmündedir. Bu itibarla, söz konusu necaset katı hâlde bulaştığında miktarının yaklaşık üç gramı aşması, sıvı hâlde bulaştığında ise el ayası kadar bir alanı kaplaması hâlinde namaza mâni olur.[2]

Elbise veya halıya bulaşan necasetin giderilmesi, kişinin kalbi mutmain olacak şekilde sadece su ile yıkamasıyla mümkündür. Elbisenin çamaşır makinesinde yıkanması yeterli kabul edilirken, elle yıkanması hâlinde her defasında sıkma şartıyla üç kez yıkanması gerekmektedir. Halılardaki necaset ise, halının altına bir leğen konulup her defasında son damla kesilene kadar beklemek şartıyla üç kez üzerine su dökülerek temizlenmelidir. Zira kalbin mutmain olması bu tekrarlarla sağlanmaktadır. Bununla birlikte, halının yıkamaya verilmesi daha uygun bir yöntemdir.

Dolayısıyla bazı kimselerin yaptığı gibi, necaseti yalnızca bez veya ıslak mendille silmek gerçek anlamda bir temizlik sayılmaz. Zira bu şekilde necasetin aslı (zâtı) tam olarak giderilmiş olmaz; sadece görünürde bir azalma gerçekleşir. Bu durumda üzerinde namaz kılmak câiz değildir. Ancak silme yöntemi, sadece sıvıyı emmeyen (ayna, kılıç, bıçak, cam vb.) yüzeylerde yeterli kabul edilebilir.

[1] Dârekutni’, 458;   مِنَ الأَذَى خَمْسٌ يُغْسَلْنَ: الدَّمُ، وَالْبَوْلُ، وَالْغَائِطُ، وَالْمَنِيُّ، وَالْقَىْءُ

[2] ^{İbnü’l-Hümâm, Fethu’l-kadîr, 1/204; صَبِيٌّ ارْتَضَعَ ثُمَّ قَاءَ فَأَصَابَ ثِيَابَ الْأُمِّ، إنْ كَانَ مِلْءَ الْفَمِ فَنَجِسٌ، فَإِذَا زَادَ عَلَى قَدْرِ الدِّرْهَمِ مُنِعَ}