Halk arasında fakirliğe sebebiyet veren şeyler zikredilmektedir. Mesela “gece ev süpürmek” “gece tırnak kesmek” “ayakta elbise veya çorap giymek”, “kişinin üzerindeki elbiseyi dikmesi.” İslâm âlimleri, Kur’ân ve sünnetin dışındaki dini maksatlı uygulamaları prensip olarak bidat şeklinde tanımlamaktadır. Şayet bu gibi rivayetleri nakledenler zayıf da olsa bir hadise dayandırıyorsa bunu inkâr etmek, bidat saymak doğru olmaz. Buna ilaveten şunu da belirtmekte fayda var ki hadis olmadığı halde bir kısım İslâm aliminin tecrübeye dayalı olarak naklettiği bazı uygulamaların inkâr edilmemesi gerekir. Fakat bunun bir sünnet olmadığı da tırnak içinde beyan edilmelidir. Mesela ehli tarafından okunduğunda bazı âyetlerin hastalara veya cinlerin zarar verdikleri kişilere şifâ olduğu, onlara fayda verdiği tecrübelerle sabittir. Hâlbuki bu âyetlerin okunmasıyla ilgili doğrudan ne bir âyet ne de bir hadis bulunmaktadır. Sadece Kur’ân’ın genel olarak şifâ ve rahmet olduğu Kur’ân’da beyan edilmiştir.[1]  Fakat bizler bu ilimle uğraşan kişilerin tecrübelerine binaen, cinlerin musallat olduğu hastaların Kur’ân âyetleriyle şifâ bulacağına şiddetle inanıyor ve tavsiye ediyoruz. Kısaca bu türden gelen rivayetler dinde bir ibadet niteliği taşımamak kaydıyla birlikte tamamen hurafe kabul edilerek reddedilmemeli, ihtiyatlı olmak gerekir.

[1] İsrâ, 82.