Kadın yaratılışı itibariyle ilgi ve iltifattan hoşlanan bir varlıktır. Bu ilgiyi görmediği durumlarda bunu hızlandıracak alternatifleri arayabilmektedir. Bunların başında da süslenme tutkusudur. Kadının bu fıtri duygusunu doğru yönde kanalize etmesi gerekmektedir. Bunu evindeki eşine karşı kullanırsa eşinin başka kadınlara meylini engelleyeceğinden yuvasını ve huzurunu nispeten korumuş olacaktır. Şayet bu süslenme duygusu mahremiyet sınırlarının dışına taşacak olursa bu takdirde kendi aleyhine dönüşmüş olur. Müslüman bir kadının dışarda kaşını, gözünü, dudaklarını ve tırnaklarını boyayarak süslenmede aşırıya kaçması halinde haram işlediği gibi kendisine bakanları da harama sürüklediği için günahı o nispette artmış olacaktır.

Nitekim Efendimiz (s.a) “Her göz yabancı bir kadına bakarak göz zinası işlemiştir. Bir kadın da güzel kokular sürünerek erkeklerin yanından geçerse, o da aynen bakan erkekler gibi zina etmiştir.”[1] “Koku sürünen kadın sakın bizimle yatsı namazına katılmasın.”[2] buyurmaktadır.

Ayrıca makyaj yapmak çoğu kez Müslüman bayanın abdest almasına engel teşkil ettiğinden zamanla farz olan namazlarını terk etmesine hatta gusül abdesti almasına dahi mâni olacaktır. Şayet bu bayan dini temsil konumunda biri ise kendisine bakan kişiler nazarında bu vasfını zedelediği gibi huzuru ilahide sorumluluğu da o derece katmerli olacağını unutmaması gerekir. Doğrudan makyaj sayılmasa da bayanların ellerine veya tırnaklarına kına sürerek erkeklerin dikkatini celp etmesi oje hükmünde sayılmaktadır. Nitekim Müslüman kadınlar, “Gizlemekte oldukları ziynetleri bilinsin diye ayaklarını yere vurmasınlar!”[3] ayetinin delaletiyle erkeklerin dikkatini çekecek hal ve hareketlerden şiddetle nehyedilmişlerdir.

[1] Tirmizî, “Edeb”, 35; Ebu Davud, “Tereccül”, 7; Nesai, “Zinet”, 35; Dârimî, “İstizan”, 27. كُلُّ عَيْنٍ زَانِيَةٌ ، وَالْمَرْأَةُ إِذَا اسْتَعْطَرَتْ فَمَرَّتْ بِالْمَجْلِسِ فَهِيَ كَذَا وَكَذَا – يَعْنِي زَانِيَةً

[2] Müslim, “Salat”, 143, 444; Ebu Davud, “Tereccül”, 7; Nesai, “Zinet”, 37, 8, 154. أيُّما امْرأةٍ أصابَتْ بَخورًا فَلا تَشْهَدْ مَعَنَا العِشَاءَ الآخِرَةَ

[3] Nur, 31 وَلَا يَضْرِبْنَ بِاَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْف۪ينَ مِنْ ز۪ينَتِهِنَّ